دیشب قسمت 5 ام سریال شهرزادو دیدم. در اینکه واقعا جز بهترین سریالهای کشورمون هست و نسبت به محصولات کشورمون سطحش واقعا بسیار بالاست شک و بحثی نیست.
اما همه اینها فقط در سطح ایران صادق هستند. این سریال برای کسانی خیلی فاخر هست که سریال هالیوودی ندیده باشند. صرفا سریالهای مختلف ایرانی و اندکی هم سریالهای ترکیه و کلمبیا.
من یا کسانی که چندین و چند سریال درجه یک دنیا و هالیوودی رو دیدیم و می بینیم که دیگه واقعا نمی تونیم سریال ایرانی ببینیم!
دیشب حین تماشای قسمت 5 ام ، داشتم کلا به این مسئله فکر می کردم. قسمتهای اول سریال خب برام جذابیت داشت و بیشتر به خاطر تعاریفی که از این سریال شنیده بودم و بیشتر تحت تاثیر بودم. اما از این قسمت که هیجاناتم فرو کش کرد منطقی تر دارم به این سریال نگاه می کنم.
لامصب این سریال هیچ چیزش با سریال های هالیوودی قابل قیاس نیست و هر حوزه ایش شدیدا پایینتره.
اولین چیزی که توجهمو دیشب جلب کرد طراحی صحنه های خیلی خیلی مبتدی و ضعیف. اصلا صحنه ها رو واقعی احساس نمی کنیم بلکه کاملا حس می کنیم که داریم ماکت و مکانی مصنوعی تماشا می کنیم.
سطح بازی ها هم باز نسبت به هالیوود پایینه. باز میگم بازی ها همه خوب و قابل قبول هستند اما بازم توشون کسانی که ریپ می زنن وجود داره. در حالیکه در یک سریال خوب هالیوودی کسی ریپ نمیزنه همه عالی هستند.
داستان هم کلیتش خوبه، ولی شاخ و برگش که اصل کار نویسندگی هست اصلا کافی و قوی نیست.
البته اینجا خیلی تشکر و تقدیر می کنم آقای حسن فتی کارگردان این اثر و مجموعه عوامل و باید ازشون حمایت بشه به عنوان یک گروه پیشتاز در کشورمون. اما واقعا من به شخصه نمی تونم و با زجر تماشا می کنم. وقتی من الان این سریال رو تماشا می کنم در مقایسه با سریال های هالیوودی انگار تئاتر بچه مدرسه ای ها رو می بینم. البته برای همه ضعف هایی که نام بردم سازندگان این سریال کاملا حق دارند، خب بودجه اینها شاید یک صدم سریال های هالیوودی باشه و امکانات اونها رو ندارند.
در کل باز تشکر می کنم از عوامل این سریال ولی این سریال برای من قابل قبول نیست و انتظارات من رو برآورده نمی کنه.
دیدگاهتان را بنویسید