محیا و کنعان
این 2 فیلم در یک برهه و تقریبا همزمان با هم اکران شدند. شاید با اختلاف 1-2 ماه.
اولین فیلمهایی بودند که بیش از 1 بار تو سینما دیدم شون. هر کدوم رو 3 بار. 2 بار توی تهران سینما تماشا و 1 بارم در اصفهان. از اون به بعد دیگه عادت کردم فیلمهای خوبو بیشتر از 1 بار برم و به نوعی اتصال من به سینما رفتن بود و با اونها شروع کردم که تنهایی خودم سینما برم.
هنوز که هنوزه از نظرم اینها یکی از بهترین فیلمهای ایرانی اند. با فیلنامه بی نقص و بازیگرهای محبوبم.
ویژگی مثبت دیگه شون زندگی تهران نشون دادن این 2 فیلم بود. عاشق شخصیت شهاب حسینی و زندگی ترانه علیدوستی و فروتن بودم چون زندگی سطح بالا و مرفه و با کلاس تهرانی اشتند و منم که تازه اون زمان تهران رفته بودم و مجذوب تهران و حسابی ازشون لذت می بردم.
هنوز که هنوزه دوست دارم تماشاشون کنم این 2 فیلم خاطره انگیز برای من را.
دیدگاهتان را بنویسید