فیلم Safe Haven یا پناهگاه امن رو چند روز پیش دیدم که تحت تاثیر قرارم داد. روزی که فیلم رو دیدم مردد بودم امتیاز 6-7 که در نهایت به خاطر پایان خوبش 7 دادم. ولی امروز که پایان فیلم رو دوباره دیدم اصلا میخکوب شدم و اشک از چشمهام جاری شد و فقط به خاطر پایان عالیش تغییر به 9 دادم!
خب فیلم بسیار خوب و قوی شروع میشه. زیبایی و جذابیت ظاهری بسیار زیاد وجود داره. از جمله نمای شهر ساحلی، و بازیگران بسیار جذاب. خیلی خوب درگیر داستان فیلم میشیم تا زمانی که شوک اول فیلم وارد میشه یعنی می فهمیم کارآگاه همسر کیتی هست که خیلی شوکه کننده بود. اما از این سکانس به بعد خب داستان خیلی معمولی و تکراری و کلیشه ای میشه و تا انتها ادامه پیدا میکنه که تقریبا افتفیلم هست.
اما معجزه عجیب فیلم پایان بندی فیلم هست که شوک دوم رو وارد می کنه. یعنی می فهمیم خانوم همسایه کیتی در اصل همسر فوت شده الکس بوده و در اصل روح بوده. اصلا یک درصد فکر این به ذهنم خطور نمی کرد.
و نامه همسر الکس به کیتی دیگه آدم رو داغون می کنه. با چه لطافت و مهربانی و عشقی اون متن رو برای عشق جدید همسرش نوشته. (در زمانی که سرطان گرفته بوده برای خانوادش نامه هایی نوشته بود)
تک به تک جمله های نامه روح و روان بیننده رو داغون و متاثر می کنه. تک تک جمله ها با دقت شدید انتخاب شدند. اصلا کلمه اضافی و بدون تاثیر در متن نامه نمی بینیم و به خصوص عالی با تصاویر مچ شدند.
بسیار این سکانس عالی بود و نشون میده سکانس پایانی می تونه کلا کیفیت و سطح یه فیلم رو تغییر بده.
بازی همه بازیگرا هم بسیار عالی و بدون نقص هست. همه جمیع بازیگرا بسیار مناسب نقش خودشون انتخاب شدند (کستینگ عالی) و بازی های قوی. موسیقی متن هم بسیار منطبق و مناسب و گیرا هست.
دیدگاهتان را بنویسید