جیسون ریتمن یکی از 2 کارگردان مورد علاقه منه قطعا. شاید هم مورد علاقه ترینم باشه.
فیلمهای قبلی که از این استاد دیدم به ترتیب : up in the air و thank you for smoking و juno و young adult
و همین الان هم که این پستو می نویسم آخرین و جدیدترین فیلمش Labor Day رو تماشا کردم. این کارگردان جوان کلا 5 فیلم ساخته همه شو دیدم.
من صریحا و با قاطعیت میگم که سبک سلیقه سینمایی من دقیقا سبک فیلم سازی ریتمن هست که البته بیشتر 4 فیلم اولش. من یه طرفدار دو آتیشه 4 فیلم اول ریتمن هستم.
4 فیلم اول ریتمن دارای این ویژگی ها بودند: همگی اجتماعی، یک سری ایرادات اجتماعی و افراد رو نقد و بحث می کرد، یک لایه کمدی و طنز خیلی زیبا و کمرنگ هم دارن، بازیگرها همگی فوق العاده قوی بازی می کنند و خیلی صمیمانه هستند و مخاطب دوستشون داره، به جزئیات خیلی ریزی خیلی تبحر داره، به موسیقی متوسط و شاد خیلی خوب اهمیت میده، و مهمترین ویژگیش اینکه در آخر فیلمهاش بدون استثنا به بیننده امید میده و شما آخر همه فیلمهاش خیلی شاد هستید و میشید.
برای مثال در فیلم young adult راجب موضوع موفق بودن در بیزینس و آشفته بودن زندگی شخصی و روابط خانوادگی صحبت می کنه.در این فیلم کمدی خاص خودش و سادگی بازیگراشو داره. یا برای ظرافتهای این فیلم 2 مثال میشه زد: تیراژ ابتدایی فیلم که اجزا و قطعات داخلی ضبط ماشین رو نشون میده و در طول فیلم اپلاسیون های جالب چارلیز ترون. در انتهای فیلم هم که سرشار از امید است که یک فردی که در زندگی شخصی و روابط شکست خورده اما می تونه آینده درخشانی داشته باشه و با اون جمله پایانی معروفش “زندگی من دارم میام”.
==================================================
اما این فیلم “روز کارگر” واقعا از 4 اثر قبلی ریتمن متفاوته. اون 4 تا ژانر مورد علاقه و سینمای مورد علاقه من هستند اما این یکی نه. البته این کاملا سلیقه شخصیه و به این معنا نیست که روز کارگر فیلم ضعیفی بوده. اتفاقا فیلم خیلی خوش ساخت و مختصر و مفید و سریعی بود اما سلیقه من مثل همون 4 فیلم قبلیه و نه این فیلم.
اون 4 فیلم همگی کاملا اجتماعی و خیلی خانوادگی و شاد بودند. اما این فیلم مقداری ژانر جنایی داره، و فیلم غمگینی هم هست. موسیقی هم در حینش نداره، کمدی هم اصلا نداره. بر خلاف 4 فیلم قبلی، بازیگران این فیلم جذابیت ظاهری ندارند. مثلا 4 فیلم قبلی بازیگرهای چارلیز ترون، جرج کلونی، الن پیج و … همگی خیلی خوشتیپ و خوشگل و جذاب بودند اما توی فیلم روز کارگر بازیگرای اصلی افسرده و داغون هستند.
اما شباهتش اینه که باز در آخر فیلم امید قشنگی میده (البته مقداری کمتر از 4 فیلم قبلی)، و من در طول فیلم ناراحت و افسرده بودم اما آخرش فیلم شاد شدم و با خوشی فیلم رو تموم کردم.
در کل این فیلم خیلی متفاوت تر از 4 فیلم قبلی ریتمن هست. فیلم خیلی خوب و بدون نقص و با محتوایی هست. اما طبق سلیقه شخصی من نبود. این فیلم لایه کمدی نداشت، خانوادگی بودن و اجتماعی بودنش کمتر بود، جذابیت ظاهری و بازیگری اصلا نداشت، موسیقی شاد هم نداشت.
من 4 فیلم اولیه ریتمن رو بیشتر دوست داشتم و مطابق سلیقه من بود.
دیدگاهتان را بنویسید