ناموس کلمه ای است یا بهتر بگیم وسیله ای است که با کمک آن حکومتمان یا عوامل شان (خواه آگاهانه خواه غیر آگاهانه) اهدافشان را پیاده می کنند یا به عنوان پوششی برای اقدامات خود استفاده می کنند.
در طول 35 سال گذشته این کلمه هیچ کاربرد دیگر یا مفیدی نداشته.
تا بوده یا در زمان جنگ برای احساساتی کردن جوانان 18-19 ساله استفاده می کردند که بروند بر روی میادین مین.
یا برای اعمال حجاب اجباری به میل خودشان، واژه ناموس را برای طرح برخورد با مزاحمین نوامیس استفاده می شود.
می تونستن عوض کلمه ناموس، از کلمه خانواده یا خانم ها استفاده کنن. اما این کلمات که فایده ای ندارند چون هم ازشون زیاد استفاده میشه و مهمتر اینکه احساسات جوانان و عوام رو برانگیخته نمیکن. باید حتما از خود کلمه ناموس استفاده شود که زورش برسه احساسات انسان رو بر عقل و منطقش پیروز کند.
به جرات هر جا توسط هر شخصیتی کلمه ناموس آورده شد، حتما هدفش فریب توده مردم و عوام گرایی هست. افرادی که در صحبتهایشان ذره ای حرف حساب و منطق ندارند و از این کلمه و مشابهینش برای سرپوش گذاشتن بر صحبتهای خود یا برانگیختن احساسات مخاطبینشان و تعطیل کردن عقل و منطقشان استفاده می کنند.
آری ما ملتی با فرهنگی فقیر هستیم که از واژه ناموس فقط برای بهانه و شیپور جنگهایمان استفاده می کنیم. یا با سواستفاده از آن جوانان را به میدان جنگ 8 ساله می فرستیم، یا به بهانه حفاظت از ناموس نیروهای انتظامی را روانه خیابانها و بازار می کنیم برای جلب و تنبیه بدحجابان، یا بهانه دعوا با پسرهمسایه که به ناموس ما نگاه کرده یا …
آری امروز واژه ناموس تنها وسیله ای است برای مردان دنیاپرست و بیمار. نه بیشتر. پس از آن برحذر باشیم.
دیدگاهتان را بنویسید