به هیچ وجه باورم نمیشد وقتی این خبر را شنیدم. همین چند هفته پیش بود در جشنواره فیلم فجر نقد می کرد و بسیار سلامت و شاداب بود، چند ماه پیش بود به جشنواره “کن” فرانسه رفته بود و گزارش اختصاصیش رو تهیه کرد. باور کردنی نیست …
آقای علی معلم واقعااا یکی از ستون های سینمای کشورمون بودند. ایشون مدیر و صاحب امتیاز مجله دنیای تصویر بودند. یعنی بهترین و با کیفیت ترین مجله سینمایی در کشورمون با اختلاف زیاد نسبت به مجله های کم کیفیت دیگر. ایشون از تهیه کنندگان موفق سینمای کشورمون هم بودند و فیلمهایی مانند شوکران، ازدواج به سبک ایرانی و … رو تهیه کردند. تحصیلاتش کاملا در حوزه سینما و هنر هست؛ ایشون لیسانس رشته کارگردانی از دانشکده صدا و سیما دارند و فوق لیسانس رشته پژوهش هنر از دانشگاه هنر. در دهه های اخیر در کشور ما 3 جشنواره فیلم و سینما برگزار میشد. مهمترینش جشنواره فیلم فجر است که دولتی و رسمی است. جشن خانه سینما هم نیمه دولتی است که برای مدتی تعطیل شده و دیگر برگزار نمیشه. اما جشن حافظ کاملا خصوصی با مدیریت و امتیاز آقای علی معلم برگزار میشد و میشه. یعنی تنها جشنواره خصوصی کشورمون. به علاوه ایشون چندین مرتبه داور جشنواره فیلم فجر هم بودند (دوره ای که جدایی نادر از سیمین برنده شد).
آقای علی معلم رو من سال 85 شناختمش. زمانی که اولین مجله دنیای تصویر رو خریدم و مجذوب این مجله شدم و برای چند سال هر ماه این مجله رو می خریدم و می خوندم همین الان یک کارتن شدند و نگه شون داشتم. اولین صفحه از هر شماره سخن آقای معلم به عنوان سردبیر مجله بود که از دردهای سینمای کشورمون می نوشت. به غیر از این همیشه هر جا سخن علی معلم بود من مجذوب می شدم. صفحه فیس بوکش رو اد داشتم و مطالبش رو می خوندم، نقدهایش در تلویزیون و برنامه هفت دنبال می کردم.
آقای معلم به جرات جسورترین و نیک خواه ترین شخصیت سینمای کشورمون بود. واقعا دلسوز سینمای کشورمون بود و مهمتر این صلاح سینما رو هم می دونست و می دونست مشکلات چطور حل میشن. ایشون بارها از سینمای دولتی کشورمون انتقاد کرد و برای اولین بار وایژه “سینمای نفتی” رو که همون سینمای سفارشی دولت هست رو معرفی کرد که ابتکار عالی ای بود.
ایشون فردی کاملا اصلاح طلب و منتقد اصول گرایان بود. بسیار طرفدار روشن فکران از جمله آقای اصغر فرهادی و فیلمهایش بود. ایشون تمام تمرکزش روی سینما بود. و مثلا مثل فوتبالیستها نبود که در کنار فوتبال ، یه رستوران هم بزنن و به کار ساختمان سازی هم مشغول باشن.
تک تک مقالات و صحبتهای علی معلم رو دنبال می کردم و جالب اینکه با 100% نظرات و عقایدش همیشه موافق بودم و طرفدارش بودم.
بدون اغراق میگم علی معلم تاثیر گذار ترین شخصیت مثبت در سینمای کشورمون بود. فردی نسبتا قدرتمند و کاردان که خصوصی کار می کرد و به دولت باج نمی داد.
یکی از ویژگی های جالب علی معلم این بود که هر ساااال بدون استثنا به جشنواره کن فرانسه میرفت و گزارش ویژه خودش رو تهیه می کرد.
امروز سینمای کشورمون مهره و ستون ارزشمند خودش رو از دست داد. کسی که حامی هنر سینمای پاک بود، فردی کاردان و با دانش بود و قطعا جای خالیش رو کسی پر نخواهد کرد. سینمای ایران امروز برادر بزرگتر خودش رو از دست داد.
روحت شاد علی معلم بزرگوار. به شخصه بهت مدیونم که سینما رو به من آموختی …
دیدگاهتان را بنویسید