در این پست به تفاوت و فرق بین رشته های “مهندسی کامپیوتر” و “علوم کامپیوتر” می پردازیم و مقایسه شان می کنیم. این دو رشته به ترتیب ترجمه عبارت Computer Engineering و Computer Science هستند که در اینجا هم تفاوتها و هم تشابهات این 2 رشته را مقایسه می کنیم.
نیازی به گفتن نیست که این دو رشته مهندسی رایانه و علوم رایانه ای هم در زبان فارسی نامیده می شوند.
شاید چون هر دو نام کامپیوتر را یدک می کشند عامه مردم فرقی بین این دو رشته کامپیوتری ندانند، درصورتی که اصلا این طور نیست و این دو رشته کاملا جدای از یکدیگر هستند.
لازم به ذکره این پست را بر اساس دانشگاهها و رشته های خارج از کشور (به خصوص کانادا) نوشتم ولی قاعدتا با داخل ایران تفاوتی ندارند و یکسان هستند.
این پست رو از 2 منبع انگلیسی ترجمه کردم ، که در جایی نوشتم تعریف اول و در جایی نوشتم تعریف دوم. در انتهای پست هم لینک منابع انگلیسی را قرار دادم.
مهندسی کامپیوتر (Computer Engineering)
تعریف اول: رشته مهندسی کامپیوتر ترکیبی از علوم کامپیوتر و مهندسی برق است. این رشته بر همه شکل های پردازش تمرکز دارد از میکروپروسسورها گرفته تا وسایل پردازش ادغام شده تا لپ تاپ ها و سیستم های رومیزی (دسکتاپ) تا ابررایانه ها. به طور کلی این رشته درباره موضوعات مهندسی برق که میکروپروسسورها چگونه کار می کنند، طراحی می شوند و بهینه سازی می شوند؛ اینکه داده ها چگونه در بین قطعات الکترونیکی ارتباط برقرار می کنند؛ سیستم های مجتمع قطعات الکترونیکی چگونه طراحی می شوند و چگونه برای پردازش دستورات داده شده در نرم افزار عمل می کنند؛ و نرم افزار برای پلتفرم های سخت افزاری خاصی چگونه نوشته می شود، کمپایل می شود، و بهینه سازی می شود. بنابراین، مهندسان کامپیوتر، مهندسین برقی هستند که در طراحی نرم افزار، طراحی سخت افزار، یا طراحی سیستم هایی که این دو را ادغام می کنند تخصص دارند.
تعریف دوم: مهندسی کامپیوتر معمولا بر سخت افزار و نرم افزار کامپیوتر تمرکز دارد. این رشته تلفیقی از علوم کامپیوتر و مهندسی برق می باشد. به همین دلیل، بسیاری از افرادی که می خواهند مهندس کامپیوتر شوند، لیسانس شان را در مهندسی برق می گذرانند ، و سپس فوق لیسانس و دکتری شان را با مدرک مهندسی کامپیوتر اخذ می کنند.
علوم کامپیوتر (Computer Science)
تعریف اول: علوم کامپیوتر به بررسی این گفته می شود که داده ها و دستورالعمل ها چگونه پردازش و ذخیره می شوند و توسط قسمتهای پردازشی ارتباط برقرار می کنند. علوم کامپیوتر شاخه مدرنی از ریاضی کاربردی و مهندسی برق است، که با الگوریتم ها برای پردازش دیتاها، نمایش سمبلیک دیتاها و دستورالعمل ها، طراحی زبان های دستورالعمل ها برای پردازش دیتاها، تکنیک های برای نوشتن نرم افزار که دیتاها را در انواعی از پلتفرم های محاسباتی پردازش می کنند، پروتکل ها برای ارتباط مطمئن و امن در بین شبکه ها، سازمان دیتاها در دیتابیس های انواع مختلف و با اندازه های مختلف، تقلید از هوش و یادگیری انسان از طریق الگوریتم های کامپیوتری، مدل سازی آماری دیتاها در دیتابیس های بزرگ برای پشتیبانی از استنباط روندها، و تکنیک هایی برای محافظت از محتوا و اصالت سنجی دیتاها کار می کند. بنابراین، فارغ التحصیلان این رشته، متخصصین و ریاضی دانانی هستند که روش هایی را برای پردازش و تفسیر و ذخیره سازی و ارتباط و ایمن سازی دیتاها توسعه می دهند.
تعریف دوم: علوم کامپیوتر، عبارت کلی ای است که 4 حوزه اصلی رایانش را در بر می گیرد: تئوری، الگوریتم ها، زبان های برنامه نویسی، و معماری. در سطح دوره لیسانس، رشته ها معمولا محدوده وسیعی از موضوعات رایانشی را پوشش می دهند و به دانشجویان اجازه می دهند که در پروژه هایی در چندین حوزه شرکت کنند. برای مقطع کارشناسی ارشد و دکتری در علوم کامپیوتر، معمولا بر یک حوزه تمرکز وجود دارد.
اشتراک بین این دو حوزه
چون هر دوی فارغ التحصیلان مهندسی کامپیوتر و علوم کامپیوتر در نهایت با دیتاها کار می کنند و تلاش می کنند که در نهایت معنای آنها را کنترل کنند، اشتراک زیادی در دروسی که دانشجویان در این دو رشته می گذراند و همچنین شغل هایی که ادامه می دهند وجود دارد. این مسئله، ذات متمایز این دو رشته را به تقلیل نمی دهد. بلکه به این واقعیت اعتراف می کند که این نوع کارشناسان کامپیوتر، زمینه و هدف را به صورت های مشابه پروژه ها یا در جنبه های متفاوت همان نوع پروژه ها می یابند.
تفاوت این دو رشته به زبان ساده
متخصصین هر دو رشته مهندسی کامپیوتر و علوم کامپیوتر، فناوری رایانش (پردازش) را توسعه می دهند و مسائل را با استفاده از فناوری رایانش حل می کنند. اگر فناوری رایانش را در خصوص اندازه در نظر بگیریم، مهندسی کامپیوتر معمولا در انتهاهای میکروسکوپی و ماکروسکوپی طیف کار می کنند، درحالیکه کارشناسان علوم کامپیوتر در قسمتهای میانی طیف کار می کنند. به طور دقیق تر، مهندسی کامپیوتر با فیزیک قطعات الکترونیکی نیمه هادی کار می کنند برای اینکه ممکن است سخت افزار را از سطح مدار مجتمع (کوچک) طراحی کنند، و همچنین با ادغام سخت افزار و نرم افزار که برای اجرای در آن بهینه سازی شده است برای تحقق سیستم های رایانش با هدف خاص (بزرگ) کار می کنند. کارشناسان علوم رایانه، نرم افزار می نویسند، دیتابیس ها را طراحی می کنند، الگوریتم ها را ابداع می کنند، ارتباطات را فرمت می کنند، دیتاهایی را که توسط سخت افزار پردازش شده اند را ایمن می کنند که سیستم مجتمع کار کند.
دیدگاهتان را بنویسید