از جمله قهرمانان ملی معاصر کشور ما و شخصیتهای مورد علاقه من، فریدون فرخزاد است.
فردی که هم دانش و دیدگاه کافی داشت (تحصیل کرده دکتری علوم سیاسی از آلمان) و هم بسیار شجاع و نترس بود.
در اون سالهای پس از انقلاب که تفریبا هیچ کسی از ایرانیان خارجی نشین از ترس حرفی علیه جمهوری اسلامی نمی زدند. در زمانی که دیگر هنرمندان و خواننده های ایرانی خارج ساکت و بی تفاوت بودند، اون بود که مثل یک شیر در تمام اروپا دوره افتاده بود و کنسرت می گذاشت و علیه جمهوری اسلامی شدیدترین سخنرانی ها رو می کرد.
یکی او شجاع و مرد بود و یکی هم دکتر شاپور بختیار که هر دو به فجیع ترین شکل به قتل رسیدند.
فریدون فرخزاد رو به 2 دلیل عاشقش هستم:
1- چون طرفدار خانواده پهلوی بود.
2- بسیار شجاع و بی کله و از خودگذشته بود.
یادمه 3 ماه قبل (چند روز قبلش سالگرد فریدون بود) با دوستم توی خونه مشروب می خوردیم. من مست شده بودم. بحث این رو می کردیم که پیک بعدی رو به سلامتی چه کسی یا چه چیزی بخوریم. که ناگهان و ناخودآگاه گفتم به سلامتی فریدون فرخزاد!
خخخخ دوستم حتی نمی دونست فریدون کیه و تعجب کرده بود. کمی هم بعدش به یاد فریدون صحبت کردم که او از جمله فداکاران کشورماست و باید یادش رو زنده نگه داریم.
در کل اون روز هم تمام شد، و ما همچنان به احترام مردان شجاعی چون فریدون می ایستیم…
روحت شاد بزرگمرد تاریخ ایران
دیدگاهتان را بنویسید