اون وقتا حدود سال 82 شکیرا زیاد در ایران معروف نبود ماهواره هم خیلی رایج نشده بود و خلاصه کسی نمی شناختش.
تا اینکه آهنگ Objection رو ازش تو برنامه “در جهان ما چه می گذرد” دیدیم که فوق العاده قشنگ بود و مادرم هم دیدش و همه مون خوشمون اومد. و منو عزممو جزم کرد که به صورت جدی پیگیر موسیقی خارجی بیفتم و مادرم هم متقاعد کرد که آهنگای خارجی ماهواره ای قشنگن و منو آزادتر گذاشت و بعضا کمکم هم می کرد.
آهنگ بعدیش Whenever Wherever بود که اونم فوق العاده قشنگ بود که از برنامه Beat ضبطش کردم که حینش شادی هم نشون می داد و خیلی جذاب می رقصید.
اون آهنگم روی بابای من تاثیر گذاشت و دوستش داشت و توی مسافرت مون اون موقع به چالوس همش این آهنگو می ذاشت و نظر پدرم هم به موسیقی غربی نسبتا معتدل کرد.
و اینم منو خیلی به موسیقی غربی مشتاق تر و جدی تر کرد …
الان از شکیرا اصلا خوشم نمیاد و بدم هم میاد. هم صداش بده و هم اسپنیش و لاتینه اما برای تاثیر این 2 آهنگش بر زندگیم ازش ممنونم.
دیدگاهتان را بنویسید