همین الان که این پست رو می نویسم تازه فیلم Django رو از کوئنتین تارانتینو تماشا کردم و به شدت هم عصبانی ام که 2:50 از وقتمو برای این فیلم حروم کردم و واقعا در حین فیلم زجر کشیدم و تا آستانه خوابیدن هم پیش رفتم.
حالم از این سینمای پوچ و مسخره ت بهم می خوره تارانتیونو. سزاوار این هستی که بدترین کلمه ها رو نثارت کنم اما به زبون نمیارم مرتیکه پفیوز
سینما و فیلمهای تارانتینو ، فیلمهایی به شدت پوچ و بدون محتوا هستند. بخوام دقیق تفسیرش کنم ، کامل و دقیقا مانند فیلم های هندی می مونه. یعنی همون قدر که فیلم های هندی رو مسخره و تحقیر کردیم، اینم عین همونا می مونه. ساده لوحانه، پوچ، بدون مایه، احمقانه و به شعور مخاطب هم بسیار توهین می کنه. فقط با این تفاوت که تارانتینو قطعا یه نبوغ خیلی قوی ای در صحنه سازی و ابتکار فیلم برداری داره . من نقد متعصبانه نمی کنم و با اینکه از این مردک خیلی بدم میاد اما کاملا به نقاط قوتش هم اشاره می کنم. ایشون واقعا فرد خلاقی و نسبتا نابغه ای در فیلم برداری و خلق صحنه ها داره. اما خیلی فیلم های پوچ و مسخره و دری وری می سازه
از بین فیلمهاش من kill bill 1 رو خیلی دوست داشتم و pulp fiction . که اونم بدون تردید حضور اوما تورمن در هر دو و جان تراولتا در دومی نقش به سزایی داشتند.
از فیلم قبلیش که دیدم یعنی inglorious bastders اش که اونم فیلم بسیار احمقانه و مسخره ای بود راجب آلمان نازی و صحنه های مسخره تر آخر فیلم راجب کشتن هیتلر و گوبلز، و اینم که آخرین فیلم از این فیلمساز مسخره
فیلمهای تارانتینو واقعا برای بچه های 10 ساله می تونه جذاب باشه یا برای افرادی که سطح فکر و فرهنگی پایینی دارن.
تارانتینو! فیلمات با فیلمهای مسخره هندی هیچ فرقی نداره فقط تو یه ظاهر شیک و قشنگ به تن فیلمهای مسخرت می کنی.
احمق تر از تو کسایی هستن که انقدر فیلمهای پوچت رو توی بوق و کرنا و بزرگ می کنن و امشب باعث شدن من 2 ساعت و 50 دقیقه پای این فیلم مسخره بشینم و به جرات 2 ساعتش رو زجر کشیدم و خدا خدا می کردم که زودتر تموم بشه. اونا دیگه احمقهایی هستن که فیلمای تو رو تعریف می کنن.
بعد از فیلم inglorious bastders فکر کردم از دستت در رفته و استثنائا اون فیلمت گند در اومد. اما الان با مقایسه فیلمای قبلیت دریافتم که کلا سبک فیلم سازیت مسخره ست و منم اصلا علاقه ای به این سبک مسخرت نداره.
و امیدوارم که دیگه فریب نخورم و فیلمای مسخره تو رو نبینم
در آخر هم بهت میگم:
go to hell u piece of shit
====================================================
نیم ساعت بعد این متنو اضافه کردم بعد از فرو نشستن عصبانیتم:
از نظر من که سالهاست بهش اعتقاد دارم ، فیلم خوب یکی از 2 حالت زیر می تونه باشه :
1-فکر آدم رو به کار بگیره و داستانی داشته باشه که فکر و ذهن مخاطب رو درگیر خودش کنه و مخاطب از این درگیری و فکر کردنش لذت ببره
2- یه چیزی یا آموزه ای به آدم یاد بده ، یا پیامی برای مخاطبش راجع به زندگی داشته باشه. کلا چیزی یاد بده
یا در نهایت ردیف دیگر فیلمهای مورد علاقم اینه که لااقل زیبایی و جذابیت ظاهری داشته باشه. بازیگر جذاب توش داشته باشه مثل کالین فارل، اوماتورمن، مت دیمون و … یا مثلا لباسهای شیک و جذاب مثل فیلم Devils wear Prada ، با فیلمه حاوی روابط قشنگ و جذاب بین شخصیتهای فیلم داشته باشه مثلا سریال friends
این فیلمهای آخر تارانتینو دقیقا ضد این چند تا موضوع جذابیت فیلم برای من بودند. داستانهایی بسیار ساده لوحانه و به شدت قابل پیش بینی. خیلی راحت میشه آخر فیلم یا صحنه های بعدی فیلم رو حدس زد. خدا رو شکر محتوا و پیام اخلاقی هم که فیلماش هیچی ندارن. یعنی به هیچی به مخاطب اضافه نمی کنه. زیبایی ظاهری هم که غیر از چند تا صحنه های کشتار خاص چیزی نداره.
پس فیلمای تارانتینو : نه پیام و محتوا دارند، نه فکر رو درگیر می کنند و کاملا ساده لوحانه هستند، و نه زیبایی ظاهری دارند
پس مرده شور این سبک فیلم سازی مسخره تو رو ببرن تارانتینو و با همه احمق هایی که سینمای تو رو بزرگ می کنن و از فیلمای مسخرت تعریف و تمجید می کنن. آخر همه هم مرده شور منو ببرن که بار دیگه فریب نخورم و فیلمای مسخره تو رو تماشا نکنم
دیدگاهتان را بنویسید