توی سالهای اخیر همیشه از علوم انسانی بدم می اومده و امروز ازش تنفر دارم. حالم از علوم انسانی بهم می خوره چون هیچ قاعده و قانونی نداره. افتخار هم می کنم که یک انسان الکترونیکی و اهل ریاضی و مهندسی هستم و علوم انسانی رو ازش بدم میاد و همیشه ازش حالم بهم می خورده.
اعتقادم اینه علوم انسانی سطح فکر و شان و شعور من رو میاره پایین و منو از انسانیت دور می کنه. بر عکسش ریاضی و مهندسی و الکترونیک من رو به اوج انسانیت می بره و ذهنم رو آدم می کنه !
به روان شناسی و روان شناس ها هم اعتقاد چندانی نداشتم و ندارم. از روان شناس ها زیاد خوشم نمیاد به خصوص اینایی که توی شبکه های ماهواره ای میان.
در بین همه اینها چیزی که کمتر از یک ساله کشفش کردم، یک استثنا وجود داره: جناب آقای دکتر فرهنگ هلاکویی
عاشق و سرباز دکتر هلاکویی شدم. اصلا ایشون به اعتقاد من روان شناس نیست ، بلکه یه مهندسه! ایشون حیطه مطالعاتش روان شناسی علوم انسانی نیست بلکه مهندسی روان شناسی می کنه. بیشتر بهش می خوره اهل ریاضی و مهندسی باشه تا علوم انسانی.
دکتر هلاکویی رو من می پرستمش و در این مدت حدودا 8 ماهه که کشفش کردم خیلی با حرفاش تونستم زندگیمو اصلاح بکنم. از کنفرانس اگر جوان بودم هم شروع کردم که خیلی بهم کمک کرد و الان دارم خیلی از صحبتهاشو از اینترنت دانلود می کنم و گوش می کنم.
از این به بعد سعی می کنم توی وبلاگ از صحبتهای جالب دکتر هم بذارم که بعدها برای خودم یاد آوری بشن…
عااااشقتم دکتر هلاکویی و مرسی از اینکه ایرانی و همزبان من هستی
دیدگاهتان را بنویسید