سلام دوستان عزیزم
از نام بلاگ مشخصه. اسمم بابک بدریان هست.
به دنیا اومده اصفهان و صادره هم از اصفهان. البته پدر مادرم هر کدوم 3-4 تا ریشه دارند و در کل ایران رو یه دور کامل زدن و منم از همه جا یه ریشه ای دارم اما بیشتر همون اصفهانه.
متولد دهه نسل سوخته م ، دهه 60 سال 69
یکی از بزرگترین شانسهای زندگیم اسمم هست. بابک
خیلی خوشحالم از اینکه پدر مادرم اسمم رو بابک گذاشتند و امروز اسمم بابکه. باهاش حال می کنم و فکر نمی کنم اسم قشنگتری از این باشه. از این بابت خدا رو شکر می کنم.
رشته تحصیلیم هم برق گرایش الکترونیک. باز اینم یکی از شانسهای بزرگ زندگیم بوده و هست. شانسی که خودم توش نقشی نداشتم و به توصیه و اجبار دیگران رفتم این رشته و امروز ازش سپاسگزارم.
کاردانی رو دولتی تهران خوندم و 2-3 سال تهران زندگی کردم. کارشناسی هم آزاد نجف آباد خوندم که این دوره رو نقطه عطف و تحول زندگیم و خوش ترین دوران زندگیم می دونم.
علاقه مندیم توی زندگی فیلم و سینماست. هیچ چیزی نمی تونه به اندازه یه فیلم خوب حال منو خوب کنه. سینما هم زیاد میرم معمولا ماهی 2 بار و عادت دارم فیلمای خوب رو 2-3 بار توی سینما می بینم.
اما تلویزیون اصلا تماشا نمی کنم. شاید باورش مشکل باشه در هفته 1 یا 2 ساعت اونم تصادفی تی وی ببینم.
کلا آدم اینترنتی هستم و روزانه 4-5 ساعت رو متاسفانه حتما آنلاین میشم. حدود 5-6 ساله ناخواسته و بنا به تقدیر سر کارم خورد به اینترنت و به زندگی من گره خورد و در طول این سالها دریچه اصلی زندگیم بوده. ناخواسته و به اجبار رفتم تو کار طراحی وب سایت و برنامه نویسی تحت وب و باز به حسب اجبار یه چیزایی در این زمینه یاد گرفتم و یه کارایی هم انجام میدم.
علاقه مندی دیگرم انگلیسیه. زبان انگلیسی. خانواده پدریم از قدیم همه انگلیسی مون خوب بود و برامون مهم بود. از زمانی که پدربزرگم توی ارتش مترجم افسرهای آمریکایی بوده. توی مدرسه بهترین درسم زبان بود و همیشه بدون رقیب نفر اول ساعتهای انگلیسی کلاسمون بودم. واقعا باهاش حال می کنم و لذت می برم عاشقشم
علاقه مندی دومم بسکتبال بود. خیلی دوستش داشتم و واقعا هم استعداد داشتم در روزهای نوجووانی اما مشوقی نداشتم خودم هم اون زمان بچه بودم عقلم که نمی کشید ، ولش کردم و امروز افسوسش رو می خورم. حرفه ای بسکتبال بازی میکردم و باشگاه می رفتم که متاسفانه ولش کردم.
شخصیتم معمولا متغییره. البته معمولا آدم شوخی هستم اما ناغافل هم از کوره در میرم و حرفایی بدی می زنم. خدا رو شکر اصلا مغرور نیستم. بر عکس اطرافیانم اصلا غرور ندارم. سوال زیاد می پرسم. کلا توی صحبتهام با هر موضوعی و هر کسی همیشه سوال زیاد می کنم بعضی وقتا طرفم اگه خیلی اوا خواهر باشه خسته میشه. روابط اجتماعیم خوبه و به خصوص افرادی که بهم دور تر هستند. دوری و دوستی دقیقا راجب من صدق می کنه
کاملا آدم درصدی هستم. هر حرفی بخوام بزنم با درصد و نسبیت میگم و جزء نوادره که حرفی رو با قاطعیت یا سفید و سیاه بزنم. توی این دنیا هم همه چیز نسبیه و هیچ چیزی مطلق نیست
شخصیتم زیاد متغییره. مقداریش ناخودآگاه هست مقداریش هم دست خودمه. به هر حال انسان هستیم و انسان باید در حال تغییر باشه
از بچگی و نوجوانی زیاد اهل فیلم دیدن بودن. اینم یه ارث خانوادگی که به خانواده مادرم و دایی هام کشیده شدم که از بابتش خیلی خوشحالم. بیشتر از اینکه بیرون و توی اجتماع باشم فیلم میدیدم
برای امروز فعلا بسه تا ببینیم چی پیش میاد
مرسی دوستون دارم
پاسخ دادن به JONES FASTER لغو پاسخ